Rodolfo Alonso (Buenos Aires, 1934) is een veelbekroonde dichter en essayist. In 1997 werd hij onderscheiden met de Nationale Poëzieprijs. In Venezuela werd hem in 2002 ‘la Orden Alejo Zuloaga’ verleend, de grootste onderscheiding van de Universiteit van Carabobo. In 2005 kreeg hij de Palmes Académiques de l’Académie Brésilienne de Lettres. Alonso won verder de Prix Konex de Poésie (2004), de Grand Prix d’Honneur de la Fondation Argentine pour la Poésie (2005) en de Prijs van het Internationaal Poëziefestival van Medellin (Colombia, 2006). Als essayist werd hij bekroond met de Prix Unique d’Essai Inédit van de stad Buenos Aires (2005). Zijn werk is in het Frans vertaald door Fernand Verhesen, Poèmes (Le Cormier, Bruxelles) verscheen in 1961, Elle, soudain (L’Harmattan, Paris) in 1999. Zelf vertaalde Alonso diverse auteurs zoals Mallarmé en Baudelaire. Als groot Pessoa-kenner publiceerde hij over diens oeuvre. In 2007 verscheen zijn tekst ‘Antwerpen zien’ in Woord onder Dak, een uitgave van PEN Vlaanderen naar aanleiding van de 5de verjaardag van de PEN-flat. Deze maand is Alonso in Antwerpen om zijn kennis te verdiepen over de relatie van de grote Belgische symbolistische dichters met het landschap, hun steden en kunsten, in het bijzonder de Vlaamse schilderkunst en architectuur. In de Latijns-Amerikaanse poëzie, aldus Alonso, zijn er weinig echte symbolisten, met uitzondering van Juan L. Ortiz. Alonso is er ook zeker van dat deze kennismaking met Antwerpen en België “een spirituele en humane invloed” zal hebben op z’n eigen poëzie en ideeën over de poëzie.