Het Writers in Prison Committee van PEN International verheugt zich over de vrijlating van dichter en komiek Zargana in Myanmar. Hij is een van de eersten die profiteren van wat als een algemene amnestie wordt omschreven.   PEN International eist dat alle vrijheidsbeperkende maatregelen tegen Zargana worden opgeheven, en pleit voor de onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van al diegenen die in Myanmar nog onterecht zitten opgesloten. De vereniging beroept zich op Artikel 19 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (recht op vrije meningsuiting).   Tegen de BBC zei Zargana kort na zijn vrijlating dat die voorwaardelijk is: “Als ik iets verkeerd doe, sturen ze me terug. Ik ben niet gelukkig want er zijn nog zoveel van mijn vrienden in de gevangenis.” Hier kunt u het volledige rapport lezen.   Zargana dankt PEN International en alle organisaties die voor zijn vrijlating hebben geijverd.   Achtergrond: Wie is Zargana? Wat is er met hem gebeurd?   De Birmaan Maung Thura (1972), bekend onder zijn artiestennaam Zargana, wat zoveel wil zeggen als ‘pincet’, is een meester in de politieke satire. Zoals geen ander kan hij de tics van Birmaanse generaals imiteren. Zargana schrijft verder ook geëngageerde poëzie met een zeer sterke poëtische inslag.   Het land Birma wordt geregereerd door een militaire dictatuur of junta. Zargana had te duidelijk de boeddhistische monniken gesteund die in september 2007 op straat kwamen om tegen de dictatuur te protesteren. Hij werd korte tijd later vrijgelaten maar in juni 2008 opnieuw opgepakt op basis van zeven aanklachten tegen hem. Waarnemers denken dat hij vooral werd gearresteerd omdat hij op eigen houtje in mei 2008 slachtoffers van de orkaan Nargis probeerde te helpen en in interviews met buitenlandse zenders de regering met de vinger wees.   Zargana zat al een paar keer achter de tralies in de jaren ’80 en ’90. Eenzame opsluiting was zijn deel. Hij mocht lezen noch schrijven. Hij kraste met een potscherf zijn verzen op de vloer van zijn cel en leerde ze uit het hoofd. Hij werd een van PENs belangrijkste adoptanten. In september 2007 werd hij opnieuw gearresteerd. Hij werd in november 2008 veroordeeld tot 59 jaar cel, een straf die in februari 2009 werd teruggebracht tot 35 jaar.   De titel van het gedicht “In de vergeethoek” dat u hieronder kan beluisteren (en bekijken) is niet toevallig gekozen. Het ergste voor een gevangene is het besef dat iedereen hem of haar vergeten is, dat je niet meer bestaat. Het ergste voor een gevangen schrijver is, dat niemand hem meer kan horen. Dat niemand zich nog herinnert dat je hem kúnt horen.   Filmpje: Zargana voorgelezen door Lucienne Stassaert httpv://www.youtube.com/watch?v=HX13jHqeRbo