PEN-stagiaire Victoria Jensen sprak met PEN-auteur Hani Albayari. Dit resulteerde in een boeiende getuigenis van Hani.
Schrijven is niet louter mijn broodwinning, het is ook de rode draad in mijn leven, een manier om trouw te blijven aan mezelf en mijn ervaringen. In Gaza was ik een van de weinige auteurs die kinderboeken schreef. Het is geen gemakkelijke opdracht, maar kinderen hebben echt wel verhalen nodig die hen iets doen voelen. Of het nu gaat om hoop, vreugde of verdriet, het belangrijkste is om hen hierbij te helpen zodat ze op hun manier verbinding kunnen maken en hun eigen emoties leren begrijpen. Dat is voor mij altijd het doel geweest.
Aanvankelijk schreef ik vooral poëzie. Maar op een bepaald moment wilde ik kinderboeken gaan schrijven die een verschil konden maken.
Door vriendelijkheid komen de kleuren stukje bij beetje terug
Mijn kinderboek De Verloren Kleuren gaat over een meisje dat bij het wakker worden ontdekt dat er geen kleuren meer zijn. De kleuren komen door vriendelijkheid stukje bij beetje terug. Een eenvoudig verhaal, met een belangrijke boodschap: met vriendelijkheid kun je de wereld veranderen. Het is het eerste werk dat ik in het Nederlands schreef en met de hulp van Nederlandstalige auteurs en vertalers tot een levendig verhaal heb kunnen ontwikkelen.
Twee jaar geleden verliet ik Gaza en verhuisde ik naar België. Thuis was ik een bekend auteur, maar verhuizen betekende dat ik helemaal opnieuw moest beginnen. Het was moeilijk: een nieuwe taal, een nieuwe cultuur, nieuwe verwachtingen. Ik heb het geluk gehad dat ik steun vond, vooral bij PEN Vlaanderen. PEN hielp me mijn stem terug te vinden en moedigde me aan om te blijven schrijven.
Door het PEN-auteurs programma is mijn zelfvertrouwen gegroeid en besef ik dat mijn verhalen waarde kunnen hebben tot ver buiten de omgeving waar ik gestart ben
Schrijven in een andere taal is een erg zware horde die ik moest nemen. Het vertalen van mijn boeken van het Arabisch naar het Nederlands of Engels vraagt een grote inspanning. Het gaat immers niet alleen om het doorgeven van woorden, het gaat er ook om dat de diepere betekenis en de emoties van het verhaal niet verloren gaan. Mijn eerste Nederlandstalige boek in België werd verspreid onder kwetsbare groepen en de opbrengst ging naar steun voor kinderen in Gaza. Deze band tussen de plek waar ik vandaan kom en de plek waar ik nu leef, betekent zoveel voor mij !
Mensen denken vaak dat kinderboeken dingen moeten aanleren, maar voor mij gaat het over ervaringen
Ik wil dat kinderen iets voelen terwijl ze mijn verhalen lezen. Ik wil hun nieuwsgierigheid prikkelen en hen via de verhalen die ik vertel hun gevoelens laten ontdekken. Ieder kind zal er iets anders in ontdekken en dat is het mooie eraan. Voor mijzelf is schrijven altijd een manier geweest om ervaringen te verwerken en me te verbinden met anderen.
Of ik nu in het Arabisch, Nederlands of Engels schrijf, ik wil verhalen blijven delen die ertoe doen en bruggen bouwen tussen mensen en werelden. Organisaties zoals PEN Vlaanderen maken dit mogelijk. PEN gaat professioneel en collegiaal met me om, respecteert mijn werk en denkt mee na over manieren om ermee naar buiten te komen.
Dat PEN in mijn werk gelooft, heeft mijn zelfvertrouwen vergroot en duidelijk gemaakt dat schrijven meer is dan een broodwinning – het is een manier om betekenisvolle verbindingen te maken tussen talen, tussen culturen.
– Hani Albayari
Interview: Victoria Jensen / Vertaling uit het Engels: Ine Pisters