“Het beste dat me in zeven jaar is overkomen!”
Haile Bizen blikt tevreden terug op zijn drie maanden in onze schrijversflat. Afgelopen zondag keerde hij naar zijn nieuwe thuisland terug. Afscheid nemen deed hij in stijl. Hij vroeg Antwerpen ten huwelijk:

Antwerpen, wil je met me trouwen?

Stel je het geluid voor
van kamelen – een lange karavaan
die passionele geschenken vervoert –
met hun dikke woestijnzolen
dreunend op elke mogelijke straat.

Stel je de trots voor
van muilezels, prachtig versierd –
een van hen draagt de bruidegom –
met hun bellen en stevige hoeven
beuken ze op elke mogelijke deur

Stel je het tafereel voor
van de mensen, het hele dorp,
met hun dansen en eindeloos jammeren,
met jouw naam in de gezangen
gluren ze uit elk mogelijk venster

Stel je de rust voor
van wijzen, priesters, sjeiks en ooms
niet eens gretig om hun zoute zweet af te
wassen, met oren afgestemd op de zegen
die wacht op al je mogelijke drempels.

“Antwerpen, wil je met hem trouwen?”

Stop met het je in te beelden!
Je vader zoekt je bevestiging,
fluister het enige geheim dat je kent:
hoeveel ik erom geef, hoe gretig ik mijn
geschenken wil uitdelen – mijn dubbele Kerstmis*

*Dubbele Kerstmis = elk jaar vier ik twee keer Kerstmis. Een keer op 25 december (Gregoriaanse kalender) en een keer op 7 januari (Ethiopische kalender)

Peter Theunynck zorgde voor de vertaling.