PEN-auteur Hosheng Ossi publiceerde recent zijn 9de poëziebundel ‘Met de ogen van een oude kraai’. De bundel bevat 37 gedichten die ieder op hun manier een meditatie vormen over het leven. Andere thema’s zijn oorlog, teleurstelling, dood en natuurlijk ook liefde.

Hosheng Ossi is een Belgische schrijver en dichter van Koerdisch-Syrische afkomst. Hij schrijft in het Arabisch en in Koerdische talen. De nieuwe poëziebundel werd gepubliceerd door de Al-Khotot uitgeverij in de Jordaanse hoofdstad Amman. Onderaan dit bericht vind je een in het Nederlands vertaald fragment.

PEN-auteur
Hosheng Ossi is een van de 11 PEN-auteurs die door PEN Vlaanderen extra ondersteund worden en ook deel uitmaken van het PEN-scholenproject.

Andere romans en dichtbundels
Met zijn roman ‘De zwaarte van zekerheid’ won Ossi in 2017 de Katara Prijs, een belangrijke prijs in de Arabische literaire wereld. De roman werd in het Frans en in het Engels vertaald.

In 2018 verscheen Ossi’s tweede roman in Libanon, ‘Een open partij voor waanideeën’. De roman draait om de verdwijning van een beroemde (fictieve) Belgische schrijver. Als het strafrechtelijk onderzoek op een dood spoor belandt, begint de opsporingsambtenaar drie romans van de verdwenen schrijver te lezen, op zoek naar sporen rond diens verdwijning.

In februari 2020 werd in Caïro de achtste dichtbundel van Hosheng Ossi voorgesteld op de Internationale Boekenbeurs van Caïro.

Recent verscheen (in het Arabisch) ‘De Afghaan – De hemelen zijn bezorgd’, de derde roman van Ossi. Het verhaal speelt zich af op het Griekse eiland Chios, in een gevangenis met illegale immigranten. Een van hen wordt vermoord aangetroffen. Is het een Afghaan? Wie heeft hem vermoord? En waarom? Een intrigerend verhaal!

Een fragment uit Ossi’s nieuwe poëziebundel ‘Met de ogen van een oude kraai’:

Bilan

Je bent een hopeloos mens
Je zal kwetsbaar blijven
Telkens een opspringende gazelle aan je horizon verschijnt.
Breekbaar, snel bezwijkend, gehoorzamend en onderdanig
Aan de schoot van de vrouw.
Het leven en levenservaringen faalden erin je te leren geduld te oefenen
En sterk te zijn wanneer je geconfronteerd wordt met de hartstocht en vurigheid van vrouwen.
Je blijft je bezondigen aan mislukte liefdesverhalen
En verleidingspogingen die nog erbarmelijker zijn.
Je bent een hopeloos mens
Net zoals koffiedik dat is achtergebleven op de bodem van een kopje.
Dat is wat mijn psychiater me zei
Voordat ik jullie verliet, en het leven als ketens rond jullie halzen
En boeien rond jullie polsen en enkels vastbond.

Je bent een hopeloze vader.
Je houdt te veel van kinderen.
En je houdt van kalmte, meer dan de kalmte aankan.
Je vergeet steeds dat je een vader bent
Je herinnert je steeds dat je een kind bent
En dat er niets mis is met geniepig naar vrouwen te kijken.
Je hebt gefaald in het opvoeden van je kinderen.
Je hebt gefaald in het opvoeden van jezelf.
Je bent een hopeloze vader
Maar je bent nu eenmaal mijn vader.
Dat is wat mijn kind me zei,
Spottend en gefrustreerd
Terwijl hij naar mijn foto keek, die aan een muur van een verlaten kleien huis hing.

Je bent een hopeloze echtgenoot.
Ik weet niet hoeveel echte en hoeveel ingebeelde minnaressen je hebt.
Meer nog, ik weet niet wie de echte en wie de ingebeelde zijn.
Ik kom je maar weinig tegen
Terwijl ik veel met je leef.
Ik ben zeker van je liefde voor mij.
Soms betwijfel ik of ik van je hou!
Sinds ik je ken en van je ben beginnen houden
Lijd je aan vrouwenkanker.
Je bent een hopeloze echtgenoot
Daarom beschouw ik mezelf als een van je minnaressen
En hou ik van je.
Dat is wat mijn vrouw me zegt
Elk jaar opnieuw, voordat ze mijn graf verlaat.

Je bent een ondankbare en hopeloze zoon.
Overdreven verdrietig en angstig.
Verdronken in depressie, als een lekke schuit die op het punt staat te zinken.
Je zal kinderloos sterven, zonder nageslacht.
Omdat je geen aandacht schonk aan het leven, zoals het leven aandacht aan jou schonk
En gul met je was.
Tientallen jaren gingen voorbij waarin je mijn graf niet hebt bezocht.
Je hebt me zelfs geen slok water gegeven.
Je hebt nooit een letter over me geschreven?!
Het is alsof je niet mijn kind bent
Maar het kind van verdriet en depressie.
Je bent een hopeloze zoon
Maar ik kan je niet opgeven.
Dit is wat mijn overleden vader zei toen ik vier jaar was

Je bent een hopeloze vriend.
Zwijgzaam wanneer je moet spreken.
Praatgraag wanneer je moet zwijgen.
Voortdurend wisselvallig in je eigen overtuigingen
Als de wind die zijn eigen windrichtingen verraadt.
Voortdurend ronddwalend in het koninkrijk van de vrouw
Als een bedoeïen die zijn moordenaar volgt in de uitgestrektheid van de woestijn.
Je hebt een heel leven doorgebracht wadend in de parfums van vrouwen
En twee levens hen achtervolgend
En drie levens over hen schrijvend.
Je bent een hopeloze vriend
Hebzuchtig en gierig
Je wilde alle vrouwen van de wereld
Met jou meenemen in je graf.
Maar je hebt gefaald.
En hier zijn we dan, je vrienden, we verdelen jouw erfenis
Van verdriet, depressie en minnaressen onder ons.
Dat is wat een vriend me zei
Toen hij een gedicht over mij schreef.

Hosheng Ossi
15/06/2018
Oostende, België

Vertaald uit het Arabisch door Lore Baeten