David Van Reybrouck is PEN-ambassadeur voor Ales Bialiatski. Twee jaar lang neemt hij op zijn lezingen een Lege Stoel voor hem mee. Hij schreef Bialiatski de volgende kerstbrief:

Geachte heer Bialiatski,

Beste Ales,

Wij kennen elkaar niet, maar ik schrijf u vanuit Brussel waar ik woon. Mijn naam is David Van Reybrouck, ik ben schrijver en ere-voorzitter van PEN Vlaanderen, een van de twee Belgische afdelingen van PEN International.

Ik wou dat ik u in uw moedertaal kon schrijven, maar ik moet helaas gebruik maken van vertaalsoftware om mijn brief alvast tot in het Russisch te krijgen. Hopelijk bevat hij niet te veel vertaalfouten. En indien er toch zijn, hoop ik dat ze grappig uitvallen. Zal ik zoveel mogelijk Vlaamse spreuken en idiomatische uitdrukkingen hanteren, zodat DeepL erover kan struikelen en u een glimlach bezorgt?

Valt er eigenlijk nog veel te glimlachen in uw huidige staat, Ales? Nobelprijslaureaat zijn en politiek gevangene, hoe valt dat eigenlijk mentaal te combineren? Kunt u lezen? Kunt u post ontvangen en beantwoorden? Hoe verloopt het contact met uw familie en advocaten?

Sinds kort heeft PEN Vlaanderen mij gevraagd om de komende twee jaar als ambassadeur van uw casus op te treden. Bij lezingen en optredens neem ik dan telkens een roll-up display mee waarop uw portret en naam staan afgebeeld (zie foto). Ongeacht het onderwerp van de lezing–meestal gaat het om kolonialisme, klimaat en democratie bij mij–telkens vertel ik de aanwezige toehoorders over uw werk en uw lot. Dat doe ik uit eerbied voor uw moed.

Weet dat we met velen zijn die aan u denken, Ales. En weet dat ik er bij elke lezing voor zorg dat de groep die aan u denkt groter en groter wordt. Uw stem blijft klinken.

Het zijn de kortste dagen van het jaar en ik hoop dat u te midden van alle somberte na een erg donker jaar toch een paar momenten van warmte mag kennen. Ik zal aan u denken en over u spreken, met de broederlijkheid van zij die mekaar niet kennen, maar begrijpen.

Zalig Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar,

David