Hind Fraihi stelt dit najaar in vier columns scherp op de maatschappelijke polarisatie en het wantrouwen tegenover de gevestigde orde.
Onderzoeksjournaliste, columniste en auteur Hind Fraihi is dit jaar titularis van de humanistische leerstoel Willy Calewaert aan de VUB in Brussel. Haar plan was om die leerstoel in te vullen met vier debatavonden om polarisatie vanuit vier verschillende hoeken te bekijken. Helaas strooide corona roet in het eten. Hopelijk kunnen de avonden in 2021 toch nog plaatsvinden. Intussen kun je hieronder de columns lezen die Hind Fraihi zelf over het thema schreef voor De Lage Landen (website van Ons Erfdeel).
Hind Fraihi is auteur van onder meer “Undercover in Klein-Marokko” (2005), waarin ze – toen al – de islamisering en radicalisering in Molenbeek vastlegde. Ze is bestuurslid van PEN-Vlaanderen en zetelt in de expertengroep van de Vlaamse canon.
Hind Fraihi over polarisatie
Column 1: Hoe extreemrechts in Vlaanderen en Nederland een zwarte bruiloft voorbereidt
In de eerste column gaat Fraihi dieper in op ultrarechts. Extremisten uit Vlaanderen en Nederland vinden elkaar nu nog vooral online in verhalen over complotdenken, dystopie, onzuiverheid en existentiële dreiging. Maar de radicale Vlaams-Nederlandse frontvorming heeft duidelijk wel de ambitie om meer te worden dan een klavierstrijd op Facebook.
Column 2: Hoe moslimextremisten de jihad naar de klaslokalen en straten brengen
In haar tweede column over polarisatie en wantrouwen tegenover de gevestigde orde focust Hind Fraihi op moslimextremisme. Buitenlandse conflicten worden kleine oorlogen in onze straten, schrijft Fraihi, met rudimentaire vormen van terreur. Het Europese gangsterislamisme heeft wortels in de jaren 1990. Maar het doelwit is nieuw: leerkrachten, de mensen die jongeren willen vrijwaren van haatkiemen door hen kennis bij te brengen. Welke les kunnen we daaruit trekken? Niet wegkijken en islamistische straatterreur bestrijden met een harde én een zachte aanpak.
Column 3: Voor extremisten van velerlei slag vormen Joden het mikpunt
In haar derde column over polarisatie en wantrouwen tegenover de gevestigde orde komt Hind Fraihi via het klimaatextremisme uit bij het heroplevende antisemitisme. Want als extremisten verloren lopen in hun radicalisme, dan troepen ze samen bij het antisemitisme, als was het een gedeelde verdwaalpaal. Dat is een kwalijke ontwikkeling, maar roep nu niet dat ‘de jaren 1930 terug zijn’, schrijft Fraihi. Zo’n waarschuwing werkt contraproductief, en dreigt zelfs de status van een verboden vrucht te krijgen.
Column 4: In de strijd tegen racisme kun je niet ‘te licht van huid’ zijn
In haar vierde en laatste column over polarisatie en wantrouwen tegenover de gevestigde orde staat Hind Fraihi stil bij de strijd tegen racisme van de Black Lives Matter-beweging. ‘Merkwaardig hoe een strijd tegen superioriteit net gevoerd wordt met een zeker gevoel van superioriteit’, schrijft ze. ‘Vroeger was ik voor sommigen te bruin. De laatste jaren zou ik te wit zijn. Nooit eerder dan in dit bevreemdende jaar voelde ik me een antipode van een ander, op een speelveld van polariserend extreemrechts en blacktivisme.’ Het kan ook anders: antiracistische activisten keken in de jaren 1990 verbindend vooruit, divers en kleurloos.